EvenZicht is altijd op zoek naar collegae die ons team willen versterken. Als jij je herkent in onze missie en visie en onze werkwijze spreekt je aan, neem dan contact met ons op.
Op dit moment zijn we speciaal op zoek naar regiebehandelaren.
Mijn naam is Lianne Dijk, en met trots kan ik zeggen dat ik mijn praktijkleren voor de opleiding Beeldende Therapie bij EvenZicht afgelopen jaar succesvol heb afgerond. Gedurende het praktijkleren heb ik me ontwikkeld tot een zelfstandige en authentieke beeldend therapeut. Op dit moment ben ik bezig met het afronden van mijn opleiding en doe ik mijn praktijkgerichte onderzoek bij EvenZicht. Sinds augustus ben ik werkzaam als beeldend therapeut bij EvenZicht, ik ben te vinden op onze locatie in Wijhe op maandag en woensdag.
Het afgelopen jaar heb ik de boeiende wereld van beeldende therapie mogen verkennen, en het heeft me laten zien dat wanneer mensen uit hun hoofd en in hun lichaam gaan, er nieuwe inzichten en groeimogelijkheden ontstaan.
Mijn motivatie is om mensen daadwerkelijk te zien en ruimte te bieden aan hun unieke persoonlijkheid en de bagage die ze met zich meedragen. Binnen de beeldende therapie hebben we de kans om intensiever stil te staan bij interne belevingen, om emoties te verkennen, te ontdekken en te erkennen. Het is voor mij bijzonder om betrokken te zijn bij mensen en hen te ondersteunen in hun persoonlijke zoektocht. Samen kunnen we onderzoeken wat het beste voor jou werkt.
Over hoeveel macht negatieve gedachten over je kunnen hebben en
hoeveel kracht het kan geven wanneer het lukt om ze om te buigen.
‘Tijdens mijn behandeling in de GGZ heb ik onder andere Cognitieve Gedragstherapie (CGT) gevolgd. De behandelaar die mij deze therapie gaf beweerde dat aan alle emoties een gedachte vooraf gaat. Soms zo vluchtig dat je het zelf niet eens doorhebt. Ik stond hier in eerste instantie vrij sceptisch tegenover. Dit omdat mijn emoties mij juist vaak overvallen zonder dat ik snap waar ze precies vandaan kwamen. Mijn brein gaat dus aan het werk nádat mijn gevoel al heeft gesproken. Maar is dat wel zo? Naarmate de therapie vorderde werd ik daar iets minder van overtuigd. Wanneer we specifieke gebeurtenissen uitplozen en in kaart gingen brengen bleek dat er toch regelmatig sprake was van een bepaalde overtuiging of gedachte die vooraf ging aan de emotie. Deze was dan zo automatisch door mijn hoofd heen geschoten dat ik hem zelf niet eens bewust had opgemerkt. Een soort ‘shortcut’ of ‘snelweg’ in mijn brein.
Nu, nadat ik de therapie al een tijdje geleden heb afgerond, denk ik hier nog steeds regelmatig aan terug. Ik merk dat ik het enorm interessant vind hoeveel invloed ons brein kan uitoefenen op ons welzijn. Hoe wat je denkt bepalend kan zijn voor het gevoel dat je erbij ervaart.
Het idee om hier iets over te schrijven is ontstaan toen ik laatst onder de douche stond (zoveel ideeën ontstaan bij mij op de een of andere manier onder de douche). Ik ben gewend om koud af te spoelen. Eigenlijk vind ik dit vreselijk, maar het schijnt gezond te zijn dus doe ik het. Ik betrapte mezelf erop dat ik tijdens het koud afspoelen de gedachte: ‘Blegh koudd!’ aan het herhalen was in mijn hoofd. En het was ook koud. Steenkoud. Ik kwam op het idee om de theorie te testen en mijn brein op andere gedachten te sturen. In plaats van: ‘Blegh koudd!’ dacht ik nu: ‘Het is koud, maar ik kan dit prima aan.’ En wat denk je? Ik ervoer het water daadwerkelijk als minder koud!
Gedachten kunnen ervoor zorgen dat je een gevoel van machteloosheid ervaart, maar je kunt blijkbaar leren ze zo in te zetten dat ze je helpen om in je kracht te komen. Ik ben sindsdien wat meer alert op mijn denkwijze en heb opgemerkt dat ik standaard een wat meer negatieve denker ben. Aardje van het beestje of ervaringen uit het verleden? Geen idee, maar het is zo. De snelweg die in mijn hoofd is aangelegd uit zich vaker in het negatieve dan in het positieve.
Een ander voorbeeld is dat ik na mijn zwangerschapsverlof moeite had om mijn zoontje achter te laten bij de oppas. Want: ‘Dan moet hij de hele dag zonder zijn papa en mama zijn!’ Dat is feitelijk gezien waar, maar zorgt er bij mij voor dat ik gevoelsmatig veel moeite heb om hem achter te laten. Als ik deze gedachte omzet in: ‘Hij blijft vandaag gezellig bij zijn tante!’ heb ik ineens veel minder moeite om naar mijn werk te gaan.
Wat je denkt kan dus enorm veel invloed op hebben op hoe je iets ervaart. Het vergt wat oefening, maar als je bewust bent van je gedachtenpatronen kun je daar dus zelf iets in gaan sturen.
Fascinerend toch?’
Geschreven door Ingrid Neelis – Ervaringsdeskundige GGZ
‘Dit weekend bedacht ik om donderdag naar het dorp te gaan en alvast wat rond te kijken voor Sinterklaas. Bewust donderdagochtend, want dan is het wat rustiger in de winkels. De jongens zijn naar school, mijn man is naar het werk en dus heb ik vrijheid. Maar nee, toch niet. De avond ervoor appt mijn zwager dat hij ‘s ochtends even hout wil komen brengen dat hij geleend heeft. Ik zeg tegen mijn man dat dit niet kan omdat ik het plan heb om een paar winkels te bezoeken. Hij snapt mijn strijd wel en appt zijn broer dat ik niet thuis ben en dat hij het hout in onze carport kan leggen. Probleem opgelost zou je denken. Toch niet. De hele ochtend pieker ik over het tijdstip waarop ik naar het dorp ga, zodat ik mijn zwager niet ontmoet. Mijn zwager is aardig hoor, maar hij is in deze situatie iemand die mijn plannen in de war brengt.
Op het moment dat ik wil vertrekken, zie ik op whatsapp dat mijn zoon vraagt of ik een stage-document naar school kan brengen; moet hij die dag inleveren. Ik had die een week geleden al in zijn tas gestopt, maar hij heeft het blijkbaar toch weer uit zijn tas gehaald. ‘Ok’, app ik. Snel zoeken op zijn kamer en ik vind gelukkig het document. Snel vertrekken van huis en onderweg vraag ik me af of ik de achterdeur wel op slot heb gedaan. Hmmm. Bij school is er geen parkeerplek, dus ik stop maar even op de bushalte strook. Nu maar hopen dat mijn zoon snel naar buiten komt voordat de bus er is; fout parkeren, voelt slecht.
Ok, dan eindelijk mijn plan uitvoeren: in een paar winkels vrijblijvend rondkijken, zonder moeten. Eerst naar parfumerie ‘Die Grenze’. Ik kijk op mijn gemak rond en heb af en toe last van mensen die dicht langs me heen gaan. Ben ik net rustig herengeurtjes aan het bekijken, kris krast er een verkoopster door mijn denkbeeld heen die toevallig een mandje moet pakken naast mij. Irritant. Ik kan niet meer kiezen tussen Axe, Esprit en van Gils en gooi alle drie in het mandje en reken snel af bij de kassa.
Dan naar de Action; ik weet nog niet precies wat ik hier zoek. Ik heb een idee in mijn hoofd en dan sta ik voor de schappen te puzzelen met duizend-en-een keuzes. Als ik twijfel, koop ik het niet. Ik had me voorgenomen hier kerst kopjes te kopen voor mijn schoonzus. Nu slaat de twijfel toe en weet ik eigenlijk niet meer of dit wel een leuk sinterklaas cadeau is. Ook hier loopt een oudere man rond die mij wel tig keer passeert. Het lijkt alsof hij de hele tijd achter me aan sloft en in mijn zone is. Hij is zoekende, begrijp ik later. Maar jee, hier word ik helemaal kriebelig van, overspoelt door prikkels.
Van de Action naar de Kruidvat. Ik merk dat ik al te moe ben om nog ‘leuk’ rond te kijken. Hier loopt een oudere mevrouw mij elke keer voor de voeten. Ze blokkeert de doorgang, waardoor ik steeds omdraai en een ander gangpad kies. Onverrichte zaken ga ik hier weg. Nog even naar de Bruna een zakagenda kopen voor mijn moeder, die staat op haar wensenlijstje dus gaat dit me lukken. Ik koekeloer nog wat bij de tijdschriften als eventueel cadeau voor mijn schoonzus, maar ik ben op. Ik moet weg, naar huis.
Ik loop naar de parkeergarage, start de auto en zoek mijn parkeerkaartje. Bij het uitrijden druk ik op een knop maar de uitrijpaal gaat niet open. Ik kijk nog eens naar de knop en realiseer me dan dat ik het parkeerkaartje moet invoeren i.p.v. op een knop te drukken. Thuis ben ik op; slechts 4 winkels bekeken en de medicijnen bij de apotheek vergeten op te halen. Maar hé, ik heb wel een paar kadootjes gevonden.
Thuis ga ik eerst eten, dan met ons hondje lopen en dan met de was aan de
slag. Nog wat kleding opvouwen en strijken want mijn man gaat morgen naar
Bangladesh. Hier ben ik dan twee uur mee bezig en ondertussen kijk ik een film.
Dan zorgen dat het avondeten op tijd klaar is. Ik weet nog niet wat we gaan
eten en mijn puberzoon vraagt al: ‘Wat gaan we eten?’. Ok, nu moet ik hier dus
wel over na denken. Ik zit op de wip want we moeten tussen 19.00 en 19.30 uur naar
een condoleance. Volgens mij had mijn man gezegd dat hij zou proberen eerder
thuis te zijn dan normaal om 18.30 uur. ‘Wanneer moet ik het eten klaar hebben?’,
pieker ik. Ik gok op 18.00 uur. Mijn man komt uiteindelijk 18.25 uur thuis. Ik
ben al in de stress. Ik vraag me af of ik hem nu gelijk hiermee moet
confronteren maar nee, dit is niet het moment. Ik wil niet zo uit elkaar als
hij morgen naar Bangladesh gaat. Aan tafel ben ik neutraal, maar eigenlijk ben ik
me aan het herpakken om niet boos te zijn. Ik ben stil. Ik ga rijden, want ik
wil de tijd controleren. Onder het rijden bedenk ik me dat ik altijd last heb
gehad van tijdsdruk. Te laat komen of overhaast weg moeten als gevolg van een
ander zijn planning geeft stress.
Onderweg praten we weer bij in de auto. Het blijkt dat hij tegen mij gezegd
heeft dat hij zou proberen eerder van het werk weg te gaan en na de condoleance
zou gaan eten. Ik kan me dit niet meer herinneren.
Op de heenweg zegt mijn man dat hij eigenlijk nog weekboodschappen had willen doen voordat hij een week weg is, maar dat dit door de drukte niet gelukt is. Ja, de supermarkt dat is een probleem. Afspraak is dat hij altijd de weekboodschappen doet. De supermarkt is voor mij namelijk een crime; zoveel producten, zoveel keuzes, zoveel getallen op de verpakking en veel mensen die me overprikkelen. Dan nog me afvragen of ik alles wel gescand heb en bij het afrekenen goed opletten dat ik de juiste pincode invoer. Of ik ook nog spaarzegels wil? … Ik denk dat ik mijn zoon meevraag. Hij scant dan de producten en gooit ook net wat meer lekkers in de winkelkar dan nodig is, maar dat vind ik wel een goede deal.’
November 2022, geschreven door 52-jarige vrouw met ASS
Ervaringsverhalen uit de GGZ
In onze rubriek ‘Vertel!’ willen we regelmatig ervaringsverhalen uit de GGZ delen. Dit kan geschreven zijn door een cliënt, oud-cliënt, behandelaar of iemand anders die werkzaam is in of betrokken bij de GGZ. Dit doen we om een inkijkje te geven, om te delen, te normaliseren en om kennis en ervaringen uit te wisselen.
Een dag uit een leven met autisme
De machten en krachten van gedachten
Waarom heb ik niet geleerd dat ik ‘nee’ mag zeggen?
Heb jij een verhaal geschreven dat je graag met ons wilt delen? Neem dan contact met ons op!
Lotte Tijdhof – beeldend therapeut
Mijn naam is Lotte Tijdhof. Sinds 2019 ben ik als zzp’er betrokken bij Evenzicht, maar inmiddels heb ik mijn ondernemerschap opgezegd om volledig de overstap te maken naar deze organisatie. Waarom? Omdat werken bij EvenZicht voor mij betekent ‘Werken met kennis en kunde, vanuit je hart’.
Ik ben beeldend therapeut en geef therapie met paarden en honden.
Bij beeldende therapie wordt gebruikt gemaakt van creatieve materialen als verf, krijt en klei. Het eigen proces wordt zichtbaar én tastbaar en biedt daarmee de ruimte tot zelfreflectie en -ontwikkeling.
Tijdens therapie met paarden en honden werken we buiten met de dieren. Dieren reageren direct en intuïtief op de signalen die wij uitzenden. Hiermee geven ze ons de ruimte om onszelf een spiegel voor te houden en tot nieuwe inzichten te komen. De kern van het probleem en ook de oplossing ervan, zit in onszelf.
Kort gezegd geef ik therapie met alles wat ik leuk vind. Ik heb plezier in mijn werk en kan met vertrouwen uitdragen wat ik doe. Omdat mijn nieuwsgierigheid niet stopt, blijf ik me ontwikkelen en bijscholen.
Graag loop ik een stuk met je mee op jouw pad, om je te leren kennen, samen te zoeken naar welke informatie je lijf geeft en te ontdekken wat voor jou werkt. Zodat je kunt worden wie je bent.
Begeleiding en Dagbesteding
Soms wordt tijdens de behandeling duidelijk dat het prettig is als er blijvende aandacht en steun is voor waar iemand tegen aanloopt. Pas dan wordt het mogelijk om te groeien in wie je bent, om weer vorm te geven aan je leven op de manier die bij je past. Kortom je hebt behoefte aan ondersteuning in plaats van behandeling. Dan is het mogelijk om ambulante hulp aan te vragen.
Als je in Raalte, Wijhe of Dalfsen woont dan is het mogelijk om, als je daarvoor een indicatie hebt gekregen, EvenZicht te benaderen voor ambulante ondersteuning thuis. Ook is het mogelijk om dit via een PGB (persoonsgebonden budget) te realiseren. Onze expertise ligt op het gebied van diverse psychische problemen, maar in het bijzonder op het gebied van autisme, trauma en persoonlijkheidsdynamiek. Hoewel de problemen de aanleiding zijn voor het vragen van ondersteuning, zijn de kansen tot groei onze focus van de ondersteuning. Immers het gaat om groeien in wie je bent.
Daarnaast hebben we in Wijhe hebben een locatie waar het mogelijk is om gedurende een bepaalde periode 1 – 3 dagen per week je dag op een zinvolle manier te leren invullen, van betekenis te zijn voor jezelf en voor de ander. In de groep aan de slag, zoeken en ontdekken. Als je denkt dat een afgebakende periode van dagbesteding voor jou passend is om verder psychisch te herstellen dan kun je je hiervoor ook bij EvenZicht aanmelden. Ook hiervoor geldt dat dit kan als je inwoner bent van de gemeente Wijhe, Raalte of Dalfsen en als je hiervoor de passende indicatie hebt of als je dit kan financieren vanuit je PGB.
Isabel van den Brink
Hi! Ik ben Isabel en ik werk als psycholoog bij EvenZicht. Sinds eind januari 2023 ben ik betrokken bij deze instelling. Ik houd me vooral bezig met de diagnostiek (het uitvoeren en verslagleggen van psychodiagnostisch onderzoek) en het geven en begeleiden van (E-health) behandelingen.
Ik ben afgestudeerd aan de Rijksuniversiteit Groningen (RUG), waar ik mijn bachelor Psychologie en de master Klinische Psychologie heb gevolgd. Tijdens mij masteropleiding heb ik me binnen EvenZicht vooral gefocust op het uitvoeren van psychodiagnostisch onderzoek, het geven van psycho-educatie ADHD en het meenemen van de DagBeleving in de ACT (Acceptance and Commitment Therapy). Verder heb ik binnen mijn scriptie gefocust op het onderzoeken van exposuretherapie voor angstklachten, iets waar ik dan ook zeer geïnteresseerd in ben.
Ik ben van nature een zeer open, nieuwsgierig en leergierig persoon. Daarnaast hecht ik veel waarde aan een laagdrempelige en gelijkwaardige behandelrelatie, betrouwbaarheid en humor. Aandacht voor jou als individu binnen de GGZ vind ik een van de belangrijkste punten, zeker wanneer je net de moedige keuze hebt gemaakt om hulp te vragen. Dit is dan ook de voornaamste reden dat ik graag bij een instelling zoals EvenZicht betrokken ben; kijken naar wie jij bent als persoon en daarbij zo goed mogelijk aansluiten binnen een behandeling. Ik hoop je daar zo veel mogelijk mee te mogen ondersteunen.
Ingrid Neelis
Mijn naam is Ingrid Neelis en ik ben vanaf februari 2023 binnen EvenZicht werkzaam als Ervaringsdeskundige GGZ i.o.
Na jarenlang te hebben geworsteld met het leven en hiervoor verschillende behandelingen te hebben gevolgd heb ik in 2021 de diagnose ASS gekregen. Sindsdien heeft mijn herstel een enorme vlucht genomen en ben ik gestart met de opleiding tot professioneel ervaringsdeskundige in de GGZ.
Mijn ervaring ligt met name op het gebied van ASS, trauma en hechtingsproblematiek, maar het belangrijkste is dat ik vanuit eigen ervaring weet hoe het is om heel diep in de put te zitten en van hieruit een herstelproces door te maken.
Als professioneel ervaringsdeskundige wil ik er graag voor je zijn en je waar ik kan ondersteunen bij jouw eigen proces. Bij mij kun je herkenning, begrip en een luisterend oor vinden. Daarnaast kan ik als ervaringsdeskundige vanuit cliëntperspectief meedenken binnen de organisatie. Ik denk graag in mogelijkheden in plaats van in beperkingen en deze denkwijze kan ik optimaal inzetten binnen EvenZicht. Ik heb binnen deze praktijk zelf mijn herstelproces doorgemaakt en ben enorm enthousiast over de werkwijze binnen EvenZicht. Ik ben dan ook blij dat ik me mag gaan inzetten voor deze mooie organisatie.
Marije Steenbergen
Mijn naam is Marije Steenbergen en ik ben in januari 2023 gestart op de DagBeleving met het geven van lessen in creatieve vaardigheden.
In 2003 ben ik afgestudeerd als Docent Beeldende Kunst en Vormgeving aan de Hogeschool Windesheim in Zwolle. Sindsdien ben ik in verschillende vormen eigenlijk altijd werkzaam geweest met kunst, geestelijke gezondheidszorg, natuur en educatie, een prachtige combinatie.
In 2015 ben ik voor mezelf gestart met een keramiek atelier waarvan uit ik veel lessen heb gegeven. Mijn passie ligt in het werken met klei, én in het werken met mensen. Veel inspiratie in mijn eigen beeldend werk doe ik op uit mijn eigen leefomgeving, mijn werkervaring en hart voor de natuur. Het zijn veelal herinneringen, sferen en emoties die ik wil vastleggen in mijn beelden.
In mijn werk ben ik altijd op zoek naar verbinding, het contact met de ander. Ik kan er enorm van genieten wanneer ik een stukje mag bijdragen aan je (persoonlijke) groei en ontwikkeling, en help je er graag bij om dat te laten groeien en versterken. Ik nodig je uit om zelf het plezier in het beeldend bezig zijn te komen ontdekken. Het ontwikkelen van vaardigheden op dat vlak, en het proces zelf. Daarnaast kan creatief bezig zijn enorm helpen om je sterke kanten te ontdekken, rust te vinden en zelfvertrouwen op te bouwen. En het zoeken naar je eigen talenten en mogelijkheden.
“Moet ik daarvoor creatief zijn? Of: Ik kan helemaal niet tekenen / kleien!” Dat hoor ik heel vaak en begrijpelijk dat je daarover twijfelt. Maar: Je hoeft helemaal geen artistiek talent te kunnen zijn om toch te kunnen genieten van het beeldend bezig zijn.
Je hoeft jezelf ook geen torenhoge verwachtingen op te leggen over het einddoel. De grootste waarde zit wat mij betreft in het proces. Ik vind het belangrijk dat je tijdens de creatieve lessen lekker jezelf mag zijn en in een ontspannen en gezellige sfeer kan genieten en leren. Bijna altijd blijkt dat je veel meer kunt dan je van tevoren dacht. Met je handen bezig zijn zal je ook helpen te ontspannen en minder in je hoofd te zitten. Het stimuleert om in oplossingen te denken, moedigt aan om door te zetten als het even niet lukt en geeft een heerlijk gevoel als blijkt dat je meer kunt dan je had verwacht.
Je mag van mij verwachten dat ik je aanmoedig en help om nieuwe dingen te leren en je daarvoor de kennis en ondersteuning aanreik die je daarvoor nodig hebt. Dat doe ik vooral door goed te luisteren en te overleggen waar jouw behoefte ligt.
